donderdag 15 februari 2018

Leeches

Stel je eens voor. De Trainer krijgt door haar Vriendin een heel mooie interim baan bij een grote bibliotheek om de social media te doen. Want ja, De Vriendin wil daar niet meer werken, Veel te druk, teveel stress. 
De Trainer pakt het met volle moed op. De social media heeft De Vriendin op poten gezet. Met reclame zijn er heel veel volgers gekocht (subsidiegeld naar social mediabedrijven), dus je begint al goed.
Na een tijdje denkt De Trainer: "Dit baantje is eigenlijk best wel ok (schaal 11), maar ik wil meer verdienen. Maar hoe pakken we dat aan?" Je hebt een trainingsbedrijfje en een paar partners, De Consultant en De Transitiemanager.
De Transitiemanager
Die partners willen ook meer verdienen, dus biedt De Transitiemanager zich aan aan de bibliotheken. Heel handig, want de bibliotheken zijn in transitie.
Ah, de eerste kleine bibliotheek hapt en zo kom je verder en verder in het wereldje. Ondertussen wordt De Transitiemanager gezien als iemand die verstand van zaken heeft.
Want ja, je blogt dat je vroeger in bibliotheken kwam en dat je nu ineens ziet dat bibliotheken heel andere dingen doen. Dus ga je op reis naar het buitenland en ineens ben je transitiemanager voor de hele bibliotheeksector. 
Je zegt dat je het hebt over De Bibliotheek van de Toekomst. 
En maar cashen. Uurtje factuurtje hier, uurtje factuurtje daar. 
De Consultant
De Consultant werkt voor een softwareproducent en vangt bij elke nieuwe klant een mooie commissie. Hij biedt dat aan aan de grote bibliotheek. Ka-ching. Kassa. Licenties verkocht, plus maatwerk, plus inregelwerk, plus abonnementen, etc.
Maar ja, we willen nog meer. De grote bibliotheek wil het merk Bibliotheek verder uitbreiden en jij ziet grote kansen en zegt: "Hard aan het werk!"
Gratis
En zo komt alles samen. Samen met de grote bibliotheek organiseer je gratis bijeenkomsten en cursussen voor bibliothecarissen (of zijn het eigenlijk marketingmensen?). Je noemt de burgers fans van de bibliotheek.
De grote Bibliotheek sponsort de bijeenkomsten en stuurt ook nog eens extra nieuwsberichten over de cursussen. Er wordt zelfs tijdens een marketeersmiddag promotie gemaakt voor je diensten. Oh zo handig!
De grote bibliotheek biedt geen mogelijkheid aan andere consultancybedrijven om zich in te schrijven voor een aanbesteding. Nee, De Trainer heeft een goed netwerk.
Cursus
Je biedt eigenlijk net te weinig informatie aan tijdens de cursussen en zegt: "Als je meer wilt, dat kan. Het kost je wel even € 2500 per medewerker. En weet je, we hebben ook nog een mooi softwarepakket in de aanbieding. Praat eens met De Consultant."
"Wil je per se die ene functie in je lokale pakket, dan kan het ook hoor. En wil je ondersteuning van ons, dat kan ook. We sturen je de kosten toe. En wil je leren van de anderen, kom gezellig op Facebook kletsen."
Moraal
Ik begon deze blogpost met "Stel je voor...", maar dit komt akelig dicht bij de waarheid.
Niet alles wat blinkt is van goud. Als het te mooi is om waar te zijn, dan is er iets aan de hand. Als er aan bibliotheken gratis dingen aangeboden worden, moeten er alarmbellen gaan rinkelen. Niets is gratis. 
Er zijn nu weer nieuwe leechers en chancers in de bibliotheeksector. Mensen die proberen te verdienen aan bibliotheken. En dan weer snel weg zijn.
Ten koste van de echte dienstverlening. 
Ten koste van de collecties.
Ten koste van de betaalde krachten.
Ten koste van de bibliotheken. 
Ten goede van de commerciële consultants.
En dat komt niemand ten goede.
x

dinsdag 21 maart 2017

Leenangst, boetes en laaggeletterdheid

Ik gooide een knuppel in het hoenderhok door te stellen dat boetes op het te laat inleveren van boeken de oorzaak van de hedendaagse taalhuizen is.

Ik hoor je denken "Huh?".

Boetes
Boetes zijn ingesteld om een pressie te zijn voor leners om de boeken weer snel terug te brengen voor de volgende lener. Inmiddels is het wel duidelijk dat dat niet het geval is.

Boeken kunnen ook uit andere bibliotheken gehaald worden, als ze gereserveerd worden. Tegenwoordig kunnen mensen uiteindelijk de boeken ook wel kopen, als ze vermogend zijn. Ik heb vaak gehoord dat de reservering wel weer weg mag, omdat men het boek gekocht of gekregen heeft.

Maar wat doe je dan met de boetes? Wat veroorzaak je dan? Je zorgt ervoor dat kinderen en ouders een angst krijgen om boeken te lenen.

Ik kwam het tegen dat kinderen boeken wilden lenen, maar dat hun pas niet meer geldig was, omdat er al jaren een boete op stond. Die boete scheld ik meestal gewoon kwijt: "Welkom terug! Leuk dat je weer leent!"

Of dat kinderen bij de balie komen en zeggen dat ze niet kunnen lenen, omdat er nog een recente boete op staat. En moet je dan als bibliothecaris zeggen: "Nee, ga eerst naar je moeder toe, zodat die met haar pinpas hier kan betalen." of dat het kind alleen kleingeld mee heeft en hij/zij kan alleen betalen met een pinpas?

Boetevrij
Inmiddels zijn er steeds meer bibliotheken boetevrij. Want met boetes veroorzaak je nog meer. Je zorgt ervoor dat in elke bibliotheek een kassa moet zijn. Of een betaalautomaat. Of beide: de een wil pinnen, de ander heeft alleen contant geld mee.

Je zorgt voor een hele schaduwadministratie, naast de uitleningen. Ja, je zorgt ook voor meer inkomsten, maar je wilt niet weten hoeveel kosten je ermee maakt.

De leveranciers van betaalautomaten varen er wel bij. Voor elk probleem (contant geld) kan een oplossing voor gevonden worden.

Neem je de oorzaak (boetes) weg, dan haal je ook de oplossing weg. Meer vrijheid, minder kosten!

Taalhuizen
Kom ik uiteindelijk bij de taalhuizen. Al generaties lang worden kinderen bang gemaakt voor boetes. Deze kinderen krijgen zelf weer kinderen, die dan weer bang gemaakt worden voor boetes. En zo verder...

Wat veroorzaak je met de boetes nog meer? Nou, dat ouders de kinderen niet meer naar de bibliotheek sturen om een boek te lenen.

Of ouders beperken de kinderen om maar één boekje te lenen. Want ja, de boete voor één boek is niet zo groot als een boete voor vijf of acht boeken.

En wat is belangrijker? Dat de kinderen discipline onderwezen wordt of dat kinderen lezen? Wij als bibliothecarissen weten het wel.

Vandaag werd ook duidelijk dat er echt gedaan moet worden aan de leesvaardigheid van jongeren.


Nu ineens blijkt maar weer dat het aandeel laaggeletterden hoog is. Maar Stichting Lezen en Schrijven weet de oorzaak niet. Ik heb ook maar een theorie, maar ik denk dat het wel een belangrijk punt is.

Oplossing
In plaats van te straffen is het belangrijker om de leenangst te beperken. Of eigenlijk het lenen (en lezen) te belonen.

Lever je de boeken op tijd in, dan krijg je punten (loyaliteitsprogramma's en bibliotheken gaan niet echt samen) en bij zoveel punten kun je iets leuks kiezen. Laat dit alleen gelden voor de kinderen natuurlijk.

Of neem in ieder geval de drempels weg van het lenen. Maak het kinderen weer leuk om naar de bibliotheek te gaan.

maandag 6 februari 2017

Marketing vs Inhoud

Vinden we het tegenwoordig belangrijker om instore communicatie te doen of vinden we het belangrijker om de burgers echt mediawijs te maken?

Marketing neemt de overhand in de bibliotheken. Is dat erg? Ja!

Steeds meer geld gaat op naar de marketingafdelingen van lokale bibliotheken. En wat doen ze eigenlijk? Doorpompen van landelijke programma's. Want ja, alles moet toch lokaal in elkaar passen.

Daarnaast wordt er 'innovatie' toegepast, terwijl 50km verderop hetzelfde ontwikkeld wordt of al is ontwikkeld. Het is toch gek dat de KB alles moet stroomlijnen op het gebied van 'innovatie'?

Stop daar gewoon mee. Kopieer alles wat er landelijk is, zet het in de bibliotheek, zet het op je website. En klaar. Verder niks meer doen.

Winkeltje spelen
Vandaag kwam ik ook nog eens de term instore communicatie tegen. Wat een bizarre term in de bibliotheekwereld. We zijn geen winkel. De afgelopen jaren is er genoeg voor winkeltje gespeeld. We zijn de leden en bezoekers klanten gaan noemen. Klanten. Alsof we iets verkopen.

Er zijn nog steeds mensen die de term klanten gebruiken. Als je hen uitlegt dat dat te commercieel is, en dat er mooiere termen zijn voor burgers in de bibliotheek, dan draaien ze wel bij. Gelukkig.

Als je de bibliotheek inricht met de landelijke programma's, kun je meer investeren in de inhoud. Dan kunnen we het eindelijk hebben waar het over gaat.

Meer inhoud
De IFLA heeft de bovenstaande poster ontwikkeld, waarbij rechtsonder verwezen wordt naar de bibliotheek. Maar welke bibliothecaris kan tegenwoordig antwoord geven of iets wel of niet echt is?

Zoals gezegd zijn we zo commercieel gaan denken, dat we vergeten zijn waar het echt over gaat. Ik moet er wel bij zeggen dat er ook landelijk soms dingen gecommuniceerd worden, die de feiten verdraaien.

Mijn oproep aan de bibliotheken is om eerlijk te zijn. Minder marketing (ook minder overlappende marketing), maar juist meer inhoud. Investeer in de kennis van de medewerkers op de werkvloer.

Dan niet eens alleen hoe je mensen (wel en juist niet) moet helpen met de belastingen.

En dan heb ik het nog niet eens over de vrijwilligers, die waarschijnlijk niet eens nepnieuws kunnen onderscheiden van echt nieuws. En de commerciële nieuws-/marketingberichten.

Een goede stap kwam van VOB, door te wijzen op de IFLA-poster. Maar er kan nog meer gebeuren.

Serieus
Vandaag (6 februari 2017) was er een hele bash op een lokaal bibliotheekaccount door een Rotterdamse dichter. Aan het eind van de dag was de tweet rant verwijderd. Jammer, want het was wel terecht.

Het laat wel zien dat mensen de bibliotheekaccounts niet meer serieus nemen. En dat is terecht. Bibliotheken zijn geen marketingmachines.

Het lijkt wel die kant op te gaan. We moeten alleen maar zenden hoe goed we zijn, welke leuke fitbloggers, foodies, welke vloggers in de bibliotheek komen.

Wees
Ga de interactie aan, lokaal! Laat zien waar de bibliotheek echt voor staat. Het staat immers in de WSOB:
Artikel 4:
Een openbare bibliotheekvoorziening heeft een publieke taak die zij voor het algemene publiek vervult op basis van de waarden onafhankelijkheid, betrouwbaarheid, toegankelijkheid, pluriformiteit en authenticiteit.
Wees betrouwbaar, wees onafhankelijk, wees toegankelijk, wees er voor alles en wees authentiek. Wees echt.
Artikel 5:
a. ter beschikking stellen van kennis en informatie;
b. bieden van mogelijkheden tot ontwikkeling en educatie;
c. bevorderen van lezen en het laten kennismaken met literatuur;
d. organiseren van ontmoeting en debat; en
e. laten kennis maken met kunst en cultuur.
Op basis van de waarden, gebruik de functies van de bibliotheek.

Nog een advies voor je werk als bibliothecaris. Doe de volgende dingen:
1. Check de bron
2. Lees verder
3. Check de auteur
4. Gebruikte bronnen?
5. Check de datum
6. Is het een grap?
7. Check vooroordeel
8. Vraag de experts

dinsdag 13 december 2016

Opnieuw beginnen

2016 is alweer bijna ten einde. De tijden gaan snel, de bibliotheken staan alweer stil. De financiën moeten nog net even op orde voor projecten. Maar veel uitvoering is er niet meer.

Uitvoering
Is er wel wat uitgevoerd eigenlijk? Dit jaar zijn er diverse samenwerkingen gestart tussen landelijke organisaties. Heel goed.

Bibliotheken worden steeds meer als een platform gebruikt voor de burgers. Er gaat veel geld in om. Echter is de tendens om steeds meer vrijwilligers in te zetten.

Waar blijft dan het geld binnen de bibliotheekwereld? Of gaat dat naar buiten?

Vrijwilligers
Het is een interessante vraag. Des te meer vrijwilligers, des te meer managers. Des te meer managers, des te hoger ingeschaald. Des te meer geld gaat naar de staf van de bibliotheken.

Zijn de bibliotheken daar wel bij gebaat? Moeten we niet eerder op de werkvloer de juiste goedbetaalde medewerkers (bibliothecarissen) hebben?

Op dit moment is er een echt grote uitstroom van gepensioneerde bibliothecarissen. Ze zitten hun tijd uit en zien dat er mensen binnenstromen, die alleen nog iets met boeken hebben.

En zijn dat de juiste personen binnen de bibliotheken?

Gate keepers
Daarnaast zijn er inmiddels zoveel managers, die eigenlijk gate keepers zijn. Gate keepers zijn de contactpersonen binnen bibliotheken. Je moet tegenwoordig net op het juiste moment, de juiste persoon tegenkomen.

Heb je de verkeerde persoon te pakken, dan hang je. Enorm. En gate keepers houden de kennis en informatie bij zich. Kennis delen zit er niet bij. Ik heb er wel vaker over geblogd, maar het wordt steeds duidelijker dat gate keepers de strop voor de bibliotheken zijn.

Boeken schuiven en meer
Inmiddels is wel duidelijk dat er voor de burgers meer werk te verzetten is dan alleen boeken schuiven. Boeken schuiven kan iedereen wel. Maar wat ik merk is dat de focus nog steeds op boeken schuiven ligt.

Vanuit landelijke bibliotheekorganisaties wordt er veel aan gedaan om nieuwe projecten te ondersteunen. De bibliotheekwet schept echter meer ruimte voor de POI's. Desalniettemin moet er dan weer een projectteam opgesteld worden om de lokale bibliotheken te ondersteunen.

Eigenaar
Daarnaast zijn er nog problemen met het eigenaarschap van ledengegevens. Van wie zijn de ledengegevens? Van de lokale bibliotheek, al dan niet bevestigd in de lokale "Algemene Voorwaarden" of van de KB (bijvoorbeeld voor de e-books) of van de VOB? Om deze vraag te beantwoorden is er een heus consortium opgericht.

Ik hoop echt dat er een oplossing voor komt.

E-books
In 2016 is het ook duidelijk geworden dat bibliotheken e-books mogen uitlenen tegen een leenvergoeding. Of dat goed nieuws is, weet ik niet. We gaan zien of het wat uitmaakt. E-books zullen altijd een niche blijven, terwijl ze wel een grote hap uit het budget nemen.

Overnieuw
Met een helikopterview kun je wel zeggen dat er veel lapmiddelen gebruikt worden om de burgers te helpen. Moeten we dan niet helemaal opnieuw beginnen met het bibliotheekstelsel? Met de vraag "Wat is de bibliotheek?" of eerder "Wie is de bibliotheek?".

Terug naar de bibliotheek als platform. Redden de bibliotheken dat wel? Kunnen de bibliotheken de druk wel aan? We gaan het zien in het voorjaar in de bibliotheekwereld.

woensdag 28 september 2016

Selling the Story

Jezelf ontwikkelen kan nooit kwaad. Overtuigender presenteren en zekerder zijn voor een gesprekspartner wilde ik uit deze cursus halen. Er zijn nog meer informatieprofessionals die willen leren om zich te blijven ontwikkelen.

Erwin la Roi en Daphne Depassé herkenden dit in het werkveld. Informatieprofessionals zijn vaak (niet generaliserend) gesloten mensen. Ze mogen zeker wel hun verhaal vertellen. Waarom ze waardevol zijn voor een organisatie. Wat hebben ze te bieden. Wat doen ze eigenlijk.

Hier is de tweedaagse cursus Storyselling uit ontstaan. Speciaal om mensen uit de informatiedienstverlening te leren hoe ze beter hun verhaal kunnen vertellen. Letterlijk verkopen.

In 2015 heb ik de cursus Leren Innoveren van Erwin en Daphne gevolgd. Dat was al een waardevolle cursus voor me. Maar deze cursus Storyselling was nog waardevoller. En dat komt niet alleen door Erwin en Daphne, maar ook door acteur/filmmaker/storyteller/motivator Mimoun Oaissa.

Wat
De eerste dag van de cursus bestond vooral uit het ontdekken van wat je wilt vertellen. De huiswerkopdracht was om een pitch voor te bereiden voor de tweede dag.

Daphne gaf de eerste dag goede tips en trucs om je verhaal te vormen. Waaronder ook weer de Waarom-vraag. Leef je in in degene die je wilt overtuigen. Weet wat de ander wil horen. Weet wat je te vertellen hebt. Weet hoe je iemand kunt raken. Gebruik een metafoor bij je verhaal.

Ik weid niet teveel uit qua tips. Daphne kan dat veel beter.

Hoe
Met de huiswerkopdracht kwamen we de tweede dag weer naar de Frascati-studio in hartje Amsterdam. Elke deelnemer mocht zijn of haar pitch doen.

En doen deden we de hele dag. Oefeningen doen die uit je comfortzone zijn. Je pitch nogmaals doen. Luisteren naar de anderen. Luisteren naar de tips en trucs die Mimoun gaf. Echte waardevolle tips. Niet alleen naar je eigen tips, maar ook de feedback voor anderen was waardevol.

Samen met humor en oprechte interesse van Mimoun maakten dat de feedback bij bleef. Soms dwaalden we wel erg af, maar kwamen wel weer tot de kern: Hoe verkoop je goed je verhaal aan anderen.

De cursus was geen theoretisch verhaal, maar praktisch. Leren door te doen. Uiteindelijk was de inhoud van de pitch minder belangrijk dan de wijze waarop je aan het woord bent.

Er kwamen zoveel tips op ons af, dat we het advies kregen om er één advies/tip eruit te pikken. Met dit advies kun je de komende tijd verder mee. Verder uitwerken en oefenen.

Waarom
Het was een erg waardevolle cursus. Ik heb er echt iets aan gehad voor de toekomst. Het lijken moeilijke tips van tevoren. Hoe kom ik verder. Maar uiteindelijk bleken het hele simpele trucs te zijn, die ik direct kan toepassen.

Mocht je ook geïnteresseerd zijn in deze cursus, meld je bij Daphne of Erwin. Wellicht dat er een tweede lichting komt bij voldoende animo.

In mijn ogen is deze cursus ook erg nuttig om het incompany, of meerdere bibliotheken samen, te doen. Ik was de enige persoon uit de openbare bibliotheken.

Dank
Ik wil Daphne en Erwin bedanken voor hun tijd en de mogelijkheid om de cursus te volgen. En natuurlijk Mimoun. Dankzij zijn inzet ben ik een stuk verder gekomen in de wijze waarop ik mijn verhaal kan vertellen.

woensdag 14 september 2016

Waarom Carla Hayden geschiedenis schrijft

Foto: twitter.com/LibnOfCongress
Carla Hayden is de nieuwe Librarian of Congress.

Veel bibliothecarissen in Nederland zal het weinig uitmaken of schelen wie ze is en wat ze doet. Dan hoef je niet verder te lezen.

Ben je wel geïnteresseerd, lees gerust door. Carla Hayden is de eerste Afro-Amerikaanse en vrouwelijke Librarian of Congress. Er gingen 13 mannen haar voor, die behalve de laatste, dit tot hun dood waren.

Library of Congress
Maar wat is nu eigenlijk een Librarian of Congress? Of wat is de Library of Congress (LoC)? De LoC is de nationale bibliotheek van Amerika. De grootste bibliotheek van de wereld. Van alles wat er in Amerika gemaakt wordt in de kunsten (o.a. boeken, muziek, films, etc) wordt er een exemplaar bewaard.

Het was opgericht als hulpmiddel voor het Congres bij het behandelen van de lopende zaken, maar is eigenlijk de Koninklijke Bibliotheek van Amerika geworden.

Aan het hoofd van deze bibliotheek staat de Librarian of Congress. De dertien Librarians waren allemaal mannen en wit. Ze hadden veelal geen tot weinig echte ervaring als bibliothecaris. Daar is met Carla Hayden verandering in gekomen.

De vorige Librarians of Congress werden voor het leven benoemd. Dit hield in dat ze tot hun dood deze functie vervulden en dat er dan een nieuwe kwam. Barack Obama besloot echter om dit te wijzigen naar een benoeming van tien jaar. De dertiende Librarian of Congress werd o.a. mismanagement verweten en niet in staat te zijn om de LoC de 21e eeuw in te loodsen.

Baltimore
Er is genoeg informatie te vinden over Carla Hayden en haar achtergrond. Maar haar laatste baan was directeur van de bibliotheek in Baltimore. Ze was hier directeur toen in 2015 grote onlusten uitbraken na (dodelijk) politiegeweld tegen Freddie Gray.

Tijdens de inauguratie werd verteld wat ze deed in Baltimore. Ze hield de bibliotheek open. 's Avonds en 's nachts waren de rellen en 's ochtends smeulden de autowrakken voor de deur van de bibliotheek. Maar elke ochtend deed ze de deuren van de bibliotheek open. Om de bewoners van Baltimore kansen en een veilige plek te bieden. Om de kinderen te helpen, maar ook om de protesterende mensen kansen te bieden.

Een ander voorbeeld was dat Carla Hayden pro deo advocaten de bibliotheek in liet in het programma Lawyers in Libraries. Deze advocaten hielpen mensen met een strafblad om nieuwe kansen te geven in het leven. Een baan zoeken o.a. Er kwamen 600 mensen op de eerste dag af. Sommigen wachtten 6 uur om geholpen te worden.

Elke bezoeker (meestal donker en man) kwam uiteindelijk bij de bibliothecaris uit. En hij/zij kreeg een bibliotheekpas. Een gratis bibliotheekpas. En ze vroegen: "Vertrouw je me dat ik een boek meeneem?" "Kan ik hier elke dag komen?" "Kan ik hier gebruik maken van de computers?" Het antwoord op deze vragen, dankzij Carla Hayden waren: "Ja."

Dat is de bibliotheek.

Uitzonderlijk
Wat er in Amerika is gebeurd, is uitzonderlijk. Carla Hayden zei het zelf in haar speech. Ze stamt af van mensen die het recht om te lezen (en te leren) werd ontzegd tijdens de slavernij in Amerika. Nu heeft zij de mogelijkheden om elke Amerikaan en daarbuiten de kansen te geven om te leren van het verleden en het heden.

Immers tijdens de Baltimore-protesten kwam er een meisje naar haar toe en zei: "Waarom is er zoveel aan de hand?" Maar dankzij de collectie van de LoC kan er nu gekeken worden naar wat Rosa Parks schreef na haar arrestatie. Ze schreef: "Mijn hele leven ben ik klein gehouden en ik voelde dat het niet meer langer aan kon."

Rolmodel
Dat een Afro-Amerikaanse vrouw deze rol als Librarian of Congress heeft gekregen is een groot goed. Bibliotheken worden steeds minder wit in Amerika. Maar deze dame is een rolmodel voor alle Afro-Amerikaanse bibliothecarissen. Voor alle vrouwelijke bibliothecarissen. Voor alle donkere mensen in de westerse wereld.

Eigenlijk kan ik niet eens beschrijven wat het betekent, omdat het zoveel betekent.

De inauguratie kun je hier terugkijken.
De introductie van Carla Hayden als genomineerde kun je hier zien.

woensdag 20 juli 2016

The White Library

This is a translation of the Dutch blogpost De witte bibliotheek. Since this issue is not only important for Dutch libraries and international librarians were interested in the piece, I decided to translate it into English.

---------------
Cultural diversity is nowadays a hot issue. But is that also the case in libraries? Libraries have a strong mind to empower people. "We" teach our visitors how to read, how to enjoy art and culture, we provide them space to debate and to meet each other.

Visitors with foreign roots visit the public libraries. Surinamese, Dutch Caribbean, Moroccan, Turkish, African (from all countries) and recently Syrian visitors.

The so called "allochtonen" (not native Dutch people). But also the people from other countries who are not considered to be "allochtoon" (e.g. expats, American, German, English people). I don't like the terminology of we/them.

We are all Dutch with diverse roots. Some people have and Surinamese and Chinese and Dutch Caribbean roots. Through this mixed cultural diversity strict backgrounds are fading.

This is not only about adults, but also about children (and their parents). Children can pick a lot of books in the public library. But it seems like these children can only lend books about children with Dutch roots. These children can't identify themselves with the protagonists in the books.

Children books
On April 2nd this became apparent during the Afternoon of the Children's Book in de Amsterdam Public Library. When you look at the pictures, you can see the lack of diversity of children's book authors. How is that possible? It seems like that publishers think that the authors from foreign origin are not good enough or they think these authors are not present.

That is rubbish of course. There are authors who write for adults. They are welcomed by the publisher (or not), but they get their books published anyway. Apparently children's books have other standards.

It is said that the children and their parents with foreign roots are not interesting for publishers. They borrow the books, but they do not buy books. What will not be sold, will not be published.

Public libraries
Back to the public libraries. Public libraries are lead by directors and they are supported by other staff: marketing, public relations, education and front office.

In the public libraries with dark skinned librarians in the front office, the back office is for 99% white. This white back office decides which programs are organised, who is their new colleague, when certain issues are discussed, etc.

I asked someone who visits public libraries regularly whether she encounters dark librarians. In her private life, in her life as an artist and her daily work. She was shocked and said "No".

Keeping the white library white
In the USA there is a genuine library school on college level. There is a special program to cultivate cultural diversity. What became apparent... This programs keeps the white library white.

Thanks to Ton de Kruyff, who tweeted this blogpost. Another interesting blogpost from the US. This is not only about public libraries, but also about the college libraries and other libraries.

During the four years of my study Information Services and Management there was just one Surinamese student. The rest... Oh well.

In the US the perspective of librarians and libraries are mostly from the white middle class. That situation is not different in Holland.

The wages for staff librarians are usually higher than the front office librarians. Most of the time the back office is staffed by women, who already have a hard working husband. They are middle-aged with a parttime contract. So they have their lives all sorted out.


The world of library directors is also white. The header photo of the Dutch Library Association (VOB) Twitter account shows just white people. The amount of men and women are about equal.

Code Cultural Diversity
The VOB does name cultural diversity in library organisations. But they forward you to the website Code Cultural Diversity where this code is published (PDF).

There is no real policy. I don't think local public libraries follow a policy to attract librarians with foreign roots.

My own experiences with public libraries show the same. Working from Rotterdam I have a lot of correspondence with public libraries. I only know one person with foreign roots along my contacts.

Scroll through the members of Biebtobieb and consider who does what in the world of libraries.

Different
It can be different. In 2015 I was present at the opening of the Youth Month in the Rotterdam Public Library. I was the only partner with Dutch roots. The other people from Afghanistan, Suriname, Dutch Caribbean, Cabo Verde etc.

The librarian who runs the so called Youth Floor has also roots from outside Holland. She is not organising activities for people from those countries, but she organises activities with them. And that is the force.

"We"
It is quite weird "we" organise activities for "them". And that "they" are not well represented in the public libraries. Actually nothing changed in eight years.

How can "we" organise something for "them" without knowing "what" they really want and need?

You will get a genuine enrichment for the libraries, for the librarians, for the world of libraries and really the visitors, when you add the backgrounds from outside Holland.